Jaren geleden hoorde ik iemand een Indianenfluit bespelen, wat ik echt prachtig vond. De vrouw genoot zichtbaar van het spelen. Ik voelde pijn in mijn hart, omdat er een idee in mijn hoofd zat dat het nu te laat zou zijn om zo te leren improviseren op zo'n "anders dan anders" instrument.
Inmiddels heb ik mijn derde Indianenfluit gekocht en weet dat dit "mijn ding" is.
Fluitspelen is zo ontspanning, uit het hoofd komen, me verbinden met mijn hart.
Het fluitspelen heb ik als bijzondere bijdrage in kunnen zetten bij verschillende gelegenheden en rituelen:
oudejaarsritueel
tijdens vuur maken bij de zweethutceremonie
in een klankbad 's morgens langs de tenten op een festival
bij een kerstverhaal in een kerkdienst voor gehandicapten
bij een afscheidsdienst
als meditatie bij workshops meditatief boetseren en schilderen
in combinatie van fluit en verhalenverteller
als onderdeel van een reikibehandeling
in een vollemaanritueel
als onderdeel van workshop paardencoaching
als intermezzo in een natuurexcursie met de boswachter
in hindoeistische tempelceremonies op Bali
Een priester op Bali deelde wat de fluitklanken met hem deden: "it touches you deep inside".
In de natuur fluitspelen voelt vaak als 1 geheel zijn met de natuur, vooral met de vogels. Dit komt ook door de warme klank van de fluit, die van hout is en handgemaakt is.
Zelfs een drukke zakenman laat mij met tranen in de ogen weten, dat het geluid hem raakt.
Graag begeleid ik mensen bij het fluitspelen en speel ik zelf bij jouw gelegenheden, omdat de fluit op zo'n natuurlijke manier mensen met zichzelf verbindt.
